ارتباط سن شروع استفاده از عینک و تغییرات عیوب انکساری در کودکان مبتلا به ایزوتروپیای تطابقی

مقدمه و اهداف ایزوتروپیای تطابقی شایعترین نوع استرابیسم در بین کودکان است و درمان اولیه آن اصلاح کامل عیوب انکساری می باشد. با توجه به اینکه امتروپیزیشن توسط وضعیت انکساری چشم و حدت بینایی کنترل می شود، اصلاح هایپروپی در سنین کودکی ممکن است سبب تداخل در امتروپیزیشن شود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط سن شروع استفاده از عینک و تغییرات عیوب انکساری در کودکان مبتلا به ایزوتروپیای تطابقی است. مواد و روش ها در این مطالعه مقطعی ­پرونده های پزشکی بیماران مبتلا به ایزوتروپیای تطابقی انکساری (ایزوتروپیایی که میزان آن پس از اصلاح کامل رفرکشن سیکلوپلژیک به کمتر از ۱۰ پریزم دیوپتر کاهش یابد) مرور شدند و داده های انکساری برای سه گروه کودکان بر اساس سن شروع استفاده از عینک تحلیل شد. یافته ها ۶۲ بیمار وارد مطالعه شدند. سن میانگین شروع استفاده از عینک 5/2 سال و متوسط طول دوره پیگیری، ۹/۱ سال بود. ارتباط بین سن شروع استفاده از عینک با اسفریکال اکیوالان و هایپروپی از نظر آماری معنی دار بود (05/0>p) ولی با آستیگماتیسم معنی دار نبود (05/0نتیجه گیری سن شروع استفاده از عینک با تغییرات اسفریکال اکیوالان و هایپروپی در کودکان مبتلا به ایزوتروپیای تطابقی رابطه معنی داری دارد. هر چه سن شروع استفاده از عینک کمتر باشد میزان اسفریکال اکیوالان و هایپروپی کودک بیشتر می شود. احتمال اینکه اصلاح کامل هایپروپی باعث تداخل در روند طبیعی امتروپیزیشن در کودکان مبتلا به ایزوتروپیای تطابقی شود، باید در نظر گرفته شود.